EQUALITY RIGHTS (ARTICLES - 14, 15, 16, 17, 18) with case law citations | Tamil and English

 

1. EQUALITY RIGHTS (ARTICLES 14–18)

1. சம உரிமைகள் (கட்டுரைகள் 14–18)

 

Article 14 of the Constitution of India reads as under:

இந்திய அரசியலமைப்பின் 14வது பிரிவு பின்வருமாறு கூறுகிறது:

 

“The State shall not deny to any person equality before the law or the equal protection of the laws within the territory of India.”

"எந்தவொரு நபருக்கும் சட்டத்தின் முன் சமத்துவத்தையோ அல்லது இந்திய எல்லைக்குள் சட்டங்களின் சமமான பாதுகாப்பையோ அரசு மறுக்கக் கூடாது.

 

@  The said Article is clearly in two parts – while it commands the State not to deny to any person ‘equality before law’, it also commands the State not to deny the ‘equal protection of the laws’. Equality before law prohibits discrimination. It is a negative concept. The concept of ‘equal protection of the laws’ requires the State to give special treatment to persons in different situations in order to establish equality amongst all. It is positive in character. Therefore, the necessary corollary to this would be that equals would be treated equally, whilst un-equals would have to be treated unequally

@  மேற்கூறிய கட்டுரை தெளிவாக இரண்டு பகுதிகளாக உள்ளது - எந்தவொரு நபருக்கும் 'சட்டத்தின் முன் சமத்துவம்' மறுக்க வேண்டாம் என்று அரசுக்குக் கட்டளையிடும் அதே வேளையில், 'சட்டங்களின் சமமான பாதுகாப்பை' மறுக்க வேண்டாம் என்றும் அது அரசுக்குக் கட்டளையிடுகிறது. சட்டத்தின் முன் சமத்துவம் பாகுபாட்டைத் தடை செய்கிறது. இது ஒரு எதிர்மறை கருத்து. 'சட்டங்களின் சம பாதுகாப்பு' என்ற கருத்து, அனைவருக்கும் சமத்துவத்தை நிலைநாட்டுவதற்காக வெவ்வேறு சூழ்நிலைகளில் உள்ள நபர்களுக்கு சிறப்பு சிகிச்சை அளிக்க வேண்டும். இது நேர்மறை தன்மை கொண்டது. எனவே, சமமானவர்கள் சமமாக நடத்தப்பட வேண்டும், அதே சமயம் சமமற்றவர்கள் சமமாக நடத்தப்பட வேண்டும் என்பதுதான் இதற்குத் தேவையான தொடர்ச்சி

 

Article 15 secures the citizens from every sort of discrimination by the State, on the grounds of religion, race, caste, sex or place of birth or any of them. However, this Article does not prevent the State from making any special provisions for women or children. Further, it also allows the State to extend special provisions for socially and economically backward classes for their advancement. It applies to the Scheduled Castes (SC) and Scheduled Tribes (ST) as well.

பிரிவு 15, மதம், இனம், சாதி, பாலினம் அல்லது பிறந்த இடம் அல்லது அவற்றில் ஏதேனும் ஒன்றின் அடிப்படையில் குடிமக்களைப் பாதுகாக்கிறது. எவ்வாறாயினும், பெண்கள் அல்லது குழந்தைகளுக்கான எந்தவொரு சிறப்பு ஏற்பாடுகளையும் மாநிலம் செய்வதிலிருந்து இந்தச் சட்டப்பிரிவு தடுக்கவில்லை. மேலும், சமூக ரீதியாகவும் பொருளாதார ரீதியாகவும் பின்தங்கிய வகுப்பினருக்கு அவர்களின் முன்னேற்றத்திற்காக சிறப்பு ஏற்பாடுகளை நீட்டிக்கவும் இது மாநிலத்தை அனுமதிக்கிறது. இது பட்டியலிடப்பட்ட சாதிகள் (SC) மற்றும் பட்டியல் பழங்குடியினர் (ST) ஆகியோருக்கும் பொருந்தும்.

 

Article 16 assures equality of opportunity in matters of public employment and prevents the State from any sort of discrimination on the grounds of religion, race, caste, sex, descent, place of birth, residence or any of them. This Article also provides the autonomy to the State to grant special provisions for the backward classes, under-represented States, SC & ST for posts under the State. Local candidates may also be given preference is certain posts. Reservation of posts for people of a certain religion or denomination in a religious or denominational institution will not be deemed illegal.

பிரிவு 16 பொது வேலை வாய்ப்பு விஷயங்களில் சமவாய்ப்புக்கு உத்தரவாதம் அளிக்கிறது மற்றும் மதம், இனம், சாதி, பாலினம், வம்சாவளி, பிறந்த இடம், வசிப்பிடம் அல்லது அவற்றில் ஏதேனும் அடிப்படையில் எந்த வகையிலும் பாகுபாடு காட்டப்படுவதைத் தடுக்கிறது. மாநிலத்தின் கீழ் உள்ள பதவிகளுக்கு பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினர், குறைவான பிரதிநிதித்துவம் கொண்ட மாநிலங்கள், SC & ST ஆகிய பிரிவினருக்கான சிறப்பு ஏற்பாடுகளை வழங்குவதற்கும் இந்த கட்டுரை மாநிலத்திற்கு சுயாட்சி வழங்குகிறது. உள்ளூர் வேட்பாளர்களும் குறிப்பிட்ட பதவிகளுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கப்படலாம். ஒரு மத அல்லது மத நிறுவனங்களில் ஒரு குறிப்பிட்ட மதம் அல்லது பிரிவைச் சேர்ந்தவர்களுக்கான பதவிகளை இட ஒதுக்கீடு சட்டவிரோதமாகக் கருதப்படாது

 

 

@  Articles 14, 15 and 16 form part of a scheme of the Constitutional Right to Equality. Article 15 and 16 are incidents of guarantees of Equality, and give effect to Article 14. However, initially, Articles 15(4) and 16(4) were considered exceptions to Articles 15(1) and 16(1).

@  பிரிவுகள் 14, 15 மற்றும் 16 ஆகியவை சமத்துவத்திற்கான அரசியலமைப்பு உரிமையின் திட்டத்தின் ஒரு பகுதியாகும். பிரிவு 15 மற்றும் 16 ஆகியவை சமத்துவத்திற்கான உத்தரவாதங்களின் நிகழ்வுகளாகும், மேலும் கட்டுரை 14 க்கு நடைமுறைப்படுத்துகின்றன. இருப்பினும், ஆரம்பத்தில், கட்டுரைகள் 15(1) மற்றும் 16(1) க்கு விதிவிலக்குகளாகக் கருதப்பட்டன

 

@  The Hon’ble Supreme Court, in G.M. Southern Railways v. Rangachari, AIR 1962 SC 36 held Article 15(4) of the Constitution of India to be an exception to Article 15(1). The relevant portion is reproduced hereunder:

“Article 15(4) which provides, inter alia, for an exception to the prohibition of discrimination on grounds specified in Article 15(1) lays down that nothing contained in the said Article shall prevent the State from making any special provision for the advancement of any socially and educationally backward classes of citizens or for the Scheduled Castes and the Scheduled Tribes”

@  மாண்புமிகு உச்ச நீதிமன்றம், ஜி.எம். தெற்கு ரயில்வே எதிராக. ரங்காச்சாரி, AIR 1962 SC 36 இந்திய அரசியலமைப்பின் 15(4) வது பிரிவு 15(1) க்கு விதிவிலக்காக இருந்தது. தொடர்புடைய பகுதி இங்கே மீண்டும் உருவாக்கப்படுகிறது:

“கட்டுரை 15(1) இல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள அடிப்படையில் பாகுபாடு காட்டுவதைத் தடைசெய்வதற்கு விதிவிலக்காக வழங்கும் பிரிவு 15(4) மேற்கூறிய கட்டுரையில் உள்ள எதுவும் முன்னேற்றத்திற்கான சிறப்பு ஏற்பாடுகளை செய்வதிலிருந்து மாநிலத்தைத் தடுக்காது என்று கூறுகிறது. எந்த சமூக மற்றும் கல்விபிற்படுத்தப்பட்ட குடிமக்கள் அல்லது பட்டியல் சாதியினர் மற்றும் பழங்குடியினருக்கான"

 

@  It was further held that Article 16(4) is an exception to Article 16(1):

“I have already said that it is implicit in the Article that reservation cannot be of all appointments or even of a majority of them, for that would completely destroy the fundamental right enshrined in Article 16(1) to which Article 16(4) is in the nature of a proviso or an exception or at any rate make it practically illusory.”

@  பிரிவு 16(1) க்கு விதி 16(4) விதிவிலக்கு என்று மேலும் கூறப்பட்டது:"அனைத்து நியமனங்களிலும் அல்லது அவர்களில் பெரும்பான்மையினருக்கும் இட ஒதுக்கீடு இருக்க முடியாது என்பது சட்டப்பிரிவில் மறைமுகமாக உள்ளது என்று நான் ஏற்கனவே கூறியுள்ளேன், ஏனெனில் அது விதி 16(1) ல் உள்ள அடிப்படை உரிமையை முற்றிலுமாக அழித்துவிடும். ஒரு விதிமுறை அல்லது விதிவிலக்கு அல்லது ஏதேனும் ஒரு வகையில்விகிதம் அதை நடைமுறையில் மாயையாக ஆக்குகிறது."

 

@  In M.R. Balaji v. State of Mysore, AIR 1963 SC 649, this view was followed, and it was held that:

“Thus, there is no doubt that Article 15(4) has to be read as a proviso or an exception to Articles 15(1) and 29(2).”

@  M.R. பாலாஜி எதிராக மைசூர் மாநிலம், AIR 1963 SC 649 இல், இந்தக் கருத்து பின்பற்றப்பட்டது, மேலும் அது நடைபெற்றது:

"எனவே, பிரிவு 15(4) ஒரு விதியாகவோ அல்லது விதிகள் 15(1) மற்றும் 29(2) விதிவிலக்காகவோ படிக்கப்பட வேண்டும் என்பதில் சந்தேகமில்லை."

 

@  This view, that Articles 15(4) and 16(4) were exceptions to Articles 15(1) and 16(1), was again reiterated in Triloki Nath v. State of Jammu and Kashmir, AIR 1969 SC 1, and in State of A.P. v. U.S.V. Balram, (1972) 1 SCC 660.

@  கட்டுரைகள் 15(4) மற்றும் 16(4) ஆகியவை விதிகள் 15(1) மற்றும் 16(1) க்கு விதிவிலக்குகள் என்ற இந்தக் கருத்து திரிலோகி நாத் v. ஜம்மு மற்றும் காஷ்மீர் மாநிலம், AIR 1969 SC 1, மற்றும் இல் மீண்டும் வலியுறுத்தப்பட்டது. ஸ்டேட் ஆஃப் ஏ.பி. வி. யு.எஸ்.வி. பல்ராம், (1972) 1 SCC 660.

 

@  The majority of a 7-Judge Bench of the Hon’ble Supreme Court, in State of Kerala v. N.M. Thomas, (1976) 2 SCC 310, introduced a change in the concept of equality. It held that Articles 14, 15, and 16 are all equality rights, and that the scheme of equality sought to achieve real equality. It was held that Articles 15(4) and Article 16(4) are not exceptions to Articles 15(1) and 16(1) respectively. The relevant portions of the majority judgments are reproduced hereunder:

Ray, C.J.

@  மாண்புமிகு சுப்ரீம் கோர்ட்டின் 7 நீதிபதிகள் கொண்ட பெஞ்ச், கேரள மாநிலத்திற்கு எதிராக என்.எம். தாமஸ், (1976) 2 எஸ்சிசி 310, சமத்துவக் கருத்தில் ஒரு மாற்றத்தை அறிமுகப்படுத்தியது. கட்டுரைகள் 14, 15 மற்றும் 16 அனைத்தும் சம உரிமைகள் என்றும், சமத்துவத் திட்டம் உண்மையான சமத்துவத்தை அடைய முயல்கிறது என்றும் அது கூறியது. விதிகள் 15(1) மற்றும் 16(1) க்கு விதிகள் 15(4) மற்றும் பிரிவு 16(4) விதிவிலக்கு அல்ல என்று கருதப்பட்டது. பெரும்பான்மை தீர்ப்புகளின் தொடர்புடைய பகுதிகள் இங்கே மீண்டும் உருவாக்கப்படுகின்றன:

ரே, சி.ஜே.

 

Article 16(4) clarifies and explains that classification on the basis of backwardness does not fall within Article 16(2) and is legitimate for the purposes of Article 16(1). If preference shall be given to a particular under-represented community other than a backward class or under-represented State in an all-India service such a rule will contravene Article 16(2). A similar rule giving preference to an under-represented backward community is valid and will not contravene Articles 14, 16(1) and 16(2). Article 16(4) removes any doubt in this respect.

Mathew, J

பிரிவு 16(4) பிற்படுத்தப்பட்டதன் அடிப்படையில் வகைப்படுத்துவது பிரிவு 16(2) க்குள் வராது மற்றும் பிரிவு 16(1)ன் நோக்கங்களுக்காக சட்டபூர்வமானது என்பதை தெளிவுபடுத்தி விளக்குகிறது. அனைத்திந்திய சேவையில் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினர் அல்லது குறைவான பிரதிநிதித்துவம் கொண்ட மாநிலத்தைத் தவிர, குறிப்பிட்ட குறைவான பிரதிநிதித்துவ சமூகத்திற்கு முன்னுரிமை அளிக்கப்பட்டால், அத்தகைய விதி விதி 16(2) க்கு முரணானது. குறைவான பிரதிநிதித்துவம் பெற்ற பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகத்திற்கு முன்னுரிமை அளிக்கும் இதேபோன்ற விதி செல்லுபடியாகும் மற்றும் 14, 16(1) மற்றும் 16(2) ஆகியவற்றை மீறாது. பிரிவு 16(4) இந்த விஷயத்தில் எந்த சந்தேகத்தையும் நீக்குகிறது.

மேத்யூ, ஜே

 

I agree that Article 16(4) is capable of being interpreted as an exception to Article 16(1) if the equality of opportunity visualized in Article 16(1) is a sterile one, geared to the concept of numerical equality which takes no account of the social, economic, educational background of the members of Scheduled Castes and scheduled tribes. If equality of opportunity guaranteed under Article 16(1) means effective material equality, then Article 16(4) is not an exception to Article 16(1). It is only an emphatic way of putting the extent to which equality of opportunity could be carried viz., even up to the point of making reservation.

Krishna Iyer, J

பிரிவு 16(1) இல் காட்சிப்படுத்தப்பட்ட வாய்ப்பின் சமத்துவம் மலட்டுத்தன்மையுடையதாக இருந்தால், எந்தக் கணக்கும் எடுக்காத எண் சமத்துவக் கருத்துக்கு ஏற்றதாக இருந்தால், பிரிவு 16(4) 16(1) க்கு விதிவிலக்காக விளக்கப்படும் என்று ஒப்புக்கொள்கிறேன் உறுப்பினர்களின் சமூக, பொருளாதார, கல்வி பின்னணிபட்டியல் சாதியினர் மற்றும் பழங்குடியினர்.பிரிவு 16(1) இன் கீழ் உத்தரவாதம் அளிக்கப்பட்ட வாய்ப்பு சமத்துவம் என்பது பயனுள்ள பொருள் சமத்துவம் என்றால், பிரிவு 16(4) என்பது பிரிவு 16(1) க்கு விதிவிலக்கல்ல. இடஒதுக்கீடு செய்யும் வரையிலும் கூட, வாய்ப்பு சமத்துவத்தை எந்த அளவிற்கு கொண்டு செல்ல முடியும் என்பதை வலியுறுத்தும் ஒரு வழியாகும்.

கிருஷ்ண ஐயர், ஜே

 

The next hurdle in the appellant’s path relates to Article 16(4). To my mind, this sub-article serves not as an exception but as an emphatic statement, one mode of reconciling the claims of backward people and the opportunity for free competition the forward sections are ordinarily entitled to…

Fazal Ali, J

மேல்முறையீட்டாளரின் பாதையில் அடுத்த தடை விதி 16(4) உடன் தொடர்புடையது.என் கருத்துப்படி, இந்த துணை கட்டுரை விதிவிலக்காக அல்ல, ஆனால் ஒரு அழுத்தமான அறிக்கையாக செயல்படுகிறது, பின்தங்கிய மக்களின் கோரிக்கைகளை சமரசம் செய்யும் ஒரு முறை மற்றும் முன்னோடி பிரிவினருக்கு பொதுவாக உரிமை உண்டு.

ஃபசல் அலி, ஜே

Clause (4) of Article 16 of the Constitution cannot be read in isolation but has to be read as part and parcel of Article 16(1) and (2).

...That is to say clause (4) of Article 16 is not an exception to Article 14 in the sense that whatever classification can be made can be done only through clause (4) of Article 16. Clause (4) of Article 16, however, is an explanation containing an exhaustive and exclusive provision regarding reservation which is one of the forms of classification.

...It is true that there are some authorities of this Court that clause (4) is an exception to Article 16(1) but with due respect I am not in a position to subscribe to this view for the reasons that I shall give hereafter.

அரசியலமைப்பின் 16 வது பிரிவின் பிரிவு (4) தனித்தனியாக படிக்க முடியாது, ஆனால் பிரிவு 16(1) மற்றும் (2) இன் பகுதியாகவும் பார்சலாகவும் படிக்க வேண்டும்.

...அதாவது பிரிவு 16 இன் பிரிவு (4) வது பிரிவு 14 க்கு விதிவிலக்கல்ல.எவ்வாறாயினும், பிரிவு 16 இன் பிரிவு (4) என்பது வகைப்பாட்டின் வடிவங்களில் ஒன்றான இடஒதுக்கீடு தொடர்பான முழுமையான மற்றும் பிரத்தியேகமான விதியைக் கொண்ட விளக்கமாகும்.

...பிரிவு 16(1) க்கு விதி (4) விதிவிலக்கு என்று இந்த நீதிமன்றத்தின் சில அதிகாரங்கள் உள்ளன என்பது உண்மைதான், ஆனால் உரிய மரியாதையுடன் நான் இனிமேல் கொடுக்கப்போகும் காரணங்களுக்காக இந்தக் கருத்தை ஏற்கும் நிலையில் இல்லை.

 

@  A 9-Judge Bench of the Hon’ble Supreme Court settled this issue in Indra Sawhney v. Union of India, 1992 (Supp) 3 SCC 217, where the majority upheld the principle laid down in Thomas’ case that Articles 15(4) and 16(4) were not exceptions to Articles 15(1) and 16(1), but were an emphatic statement of equality.

@  மாண்புமிகு உச்ச நீதிமன்றத்தின் 9 நீதிபதிகள் கொண்ட பெஞ்ச் இந்த பிரச்சனையை இந்திரா சாவ்னி வி.யூனியன் ஆஃப் இந்தியா, 1992 (Supp) 3 SCC 217, இதில் தாமஸ் வழக்கில் 15(4) மற்றும் 16(4) ஆகியவை விதிகள் 15(1) மற்றும் 16(1) விதிவிலக்குகள் அல்ல என்ற கொள்கையை பெரும்பான்மையினர் நிலைநாட்டினர். ஆனால் சமத்துவத்தின் அழுத்தமான அறிக்கை.

 

@  Therefore, equality, as guaranteed in our Constitution, not only conceives of providing formal equality but also to provide for real and absolute equality. Articles 14 and 15(1) enable and contemplate classification to achieve the Constitutional Objective of real equality. Articles 15(4) and 16(4) flow out of Articles 15(1) and 16(1) respectively, and can never be considered as exceptions to Article 15(1) and Article 16(1).

@  எனவே, சமத்துவம், நமது அரசியலமைப்பில் உத்தரவாதம் அளிக்கப்பட்டுள்ளது, முறையான சமத்துவத்தை வழங்குவது மட்டுமல்லாமல் உண்மையான மற்றும் முழுமையான சமத்துவத்தை வழங்குவதாகும். பிரிவுகள் 14 மற்றும் 15(1) ஆகியவை உண்மையான சமத்துவத்தின் அரசியலமைப்பு நோக்கத்தை அடைய வகைப்பாட்டை செயல்படுத்துகின்றன மற்றும் சிந்திக்கின்றன. கட்டுரைகள் 15(4) மற்றும் 16(4) ஆகியவை முறையே 15(1) மற்றும் 16(1) ஆகியவற்றிலிருந்து வெளியேறுகின்றன, மேலும் அவை பிரிவு 15(1) மற்றும் பிரிவு 16(1) க்கு விதிவிலக்காக ஒருபோதும் கருத முடியாது.

 

@  Once this is established, that Article 15(4) and 16(4) are not exceptions to the mandate of equality but are concrete measures to bring about the mandate of equality enshrined in Article 14, the effect of this is that the State is obliged to remove inequalities and backwardness. This obligation of the State has its source in the mandate of equality itself under Article 14.

@  இது நிறுவப்பட்டதும், பிரிவு 15(4) மற்றும் 16(4) ஆகியவை சமத்துவத்தின் ஆணைக்கு விதிவிலக்கு அல்ல, ஆனால் அவை பிரிவு 14-ல் பொதிந்துள்ள சமத்துவ ஆணையைக் கொண்டுவருவதற்கான உறுதியான நடவடிக்கைகளாகும், இதன் விளைவு என்னவென்றால், அரசு ஏற்றத்தாழ்வுகள் மற்றும் பின்தங்கிய நிலைகளை அகற்ற கடமைப்பட்டுள்ளனர். அரசின் இந்தக் கடமையானது பிரிவு 14ன் கீழ் சமத்துவத்தின் ஆணையிலேயே அதன் மூலத்தைக் கொண்டுள்ளது.

 

@  In Thomas’ case, it was held that Government has an affirmative duty to eliminate inequalities and to provide opportunities for the exercise of human rights and claims Fundamental rights as enacted in Part III of the Constitution are, by and large, essentially negative in character. In Indira Sawhney’s case, Sawant, J concurring with the majority observed that to bring about equality between the unequals, it was necessary to adopt positive measures to abolish inequality. The equalising measures would have to use the same tools by which inequality was introduced and perpetuated. Otherwise, equalisation will not be of the unequals. These equalising measures would be validated by Article 14 which guarantees equality before law.

@  தாமஸ் வழக்கில், சமத்துவமின்மைகளை அகற்றுவதற்கும், மனித உரிமைகளைப் பயன்படுத்துவதற்கான வாய்ப்புகளை வழங்குவதற்கும் அரசாங்கத்திற்கு உறுதியான கடமை இருப்பதாகக் கூறப்பட்டது. . இந்திரா சாவ்னியின் வழக்கில், சாவந்த், ஜே பெரும்பான்மையினருடன் ஒத்துப்போக, சமத்துவமின்மைக்கு இடையில் சமத்துவத்தை ஏற்படுத்த, சமத்துவமின்மையை அகற்ற நேர்மறையான நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டியது அவசியம் என்பதைக் கவனித்தார். சமன்படுத்தும் நடவடிக்கைகள் சமத்துவமின்மை அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட மற்றும் நிலைநிறுத்தப்பட்ட அதே கருவிகளைப் பயன்படுத்த வேண்டும். இல்லையெனில், சமன்பாடு சமமற்றதாக இருக்காது. இந்த சமன்படுத்தும் நடவடிக்கைகள் சட்டத்தின் முன் சமத்துவத்தை உறுதிப்படுத்தும் பிரிவு 14 மூலம் சரிபார்க்கப்படும்

 

@  Article 15 is an instance and particular application of the right of equality provided for in Article 14. While Article 14 guarantees the general right, Articles 15 and 16 are instances of the same right in favour of citizens in some special circumstances. (Dasaratha v. State of A.P., AIR 1961 SC 564).

@  பிரிவு 15 என்பது பிரிவு 14 இல் வழங்கப்பட்டுள்ள சமத்துவ உரிமையின் ஒரு நிகழ்வு மற்றும் குறிப்பிட்ட பயன்பாடு ஆகும். பிரிவு 14 பொது உரிமைக்கு உத்தரவாதம் அளிக்கும் அதே வேளையில், கட்டுரை 15 மற்றும் 16 ஆகியவை சில சிறப்பு சூழ்நிலைகளில் குடிமக்களுக்கு ஆதரவாக அதே உரிமைக்கான நிகழ்வுகளாகும். (தசரதன் விA.P. மாநிலம், AIR 1961 SC 564).

 

 

@  Therefore, the equality contemplated by Article 14 and other cognate Articles like 15(1), 16(1), 29(2), and 38(2) are secured not only by treating equals equally, but also by treating un-equals unequally. This empowers positive discrimination in favour of the disadvantaged, particularly the SCs and STs.

@  எனவே, பிரிவு 14 மற்றும் 15(1), 16(1), 29(2), மற்றும் 38(2) போன்ற பிற சமத்துவக் கட்டுரைகள் மூலம் கருதப்படும் சமத்துவம் சமமானவர்களை சமமாக நடத்துவதன் மூலம் மட்டுமல்ல, சமமற்றவர்களைக் கருதுவதன் மூலமும் பாதுகாக்கப்படுகிறது. சமமற்ற இது பின்தங்கியவர்களுக்கு, குறிப்பாக SC மற்றும் ST களுக்கு ஆதரவாக நேர்மறையான பாகுபாட்டை மேம்படுத்துகிறது

 

 

@  In E.V. Chinnaiah v. State of A.P., (2005) 1 SCC 394, it was held that a legislation may not be amenable to challenge on the ground of violation of Article 14 if its intention is to give effect to Articles 15 and 16 or when the differentiation is not unreasonable or arbitrary.

@  இல் ஈ.வி. சின்னையா V. ஸ்டேட் ஆஃப் ஏ.பி., (2005) 1 SCC 394, சட்டப்பிரிவு 15 மற்றும் 16ஐச் செயல்படுத்துவதோ அல்லது வேறுபடுத்தும் போது சட்டப்பிரிவு 14ஐ மீறுவதாகக் கூறி சவாலுக்கு உட்படுத்த முடியாது என்று கருதப்பட்டது. நியாயமற்றது அல்லது தன்னிச்சையானது அல்ல.

 

@  Articles 15 and 16 prohibit discriminatory treatment, but not preferential treatment of women, which is a positive measure in their favour. Affirmative action including by way of reservation is enabled by the equality clause in the Constitution.

@  கட்டுரைகள் 15 மற்றும் 16 பாரபட்சமாக நடத்தப்படுவதைத் தடைசெய்கிறது, ஆனால் பெண்களுக்கு விருப்பமான சிகிச்சை அல்ல, இது அவர்களுக்குச் சாதகமாக இருக்கும். இடஒதுக்கீடு உட்பட உறுதியான நடவடிக்கை அரசியலமைப்பில் உள்ள சமத்துவப் பிரிவின் மூலம் செயல்படுத்தப்படுகிறது

 

@  In Preeti Srivastava (Dr) v. State of M.P., (1999) 7 SCC 120, it was observed as under:

@  ப்ரீத்தி ஸ்ரீவஸ்தவா (டாக்டர்) எதிராக எம்.பி., மாநிலம் (1999) 7 SCC 120 இல், கீழ்கண்டவாறு அனுசரிக்கப்பட்டது

 

Article 15(4), which was added by the Constitution First Amendment of 1951, enables the State to make special provisions for the advancement, inter alia, of Scheduled Castes and Scheduled Tribes, notwithstanding Articles 15(1) and 29(2). The wording of Article 15(4) is similar to that of Article 15(3). Article 15(3) was there from the inception. It enables special provisions being made for women and children notwithstanding Article 15(1) which imposes the mandate of non-discrimination on the ground (among others) of sex. This was envisaged as a method of protective discrimination. This same protective discrimination was extended by Article 15(4) to (among others) Scheduled Castes and Scheduled Tribes. As a result of the combined operation of these articles, an array of programmes of compensatory or protective discrimination have been pursued by the various States and the Union Government…”

1951 இன் அரசியலமைப்பின் முதல் திருத்தத்தின் மூலம் சேர்க்கப்பட்ட 15(4) பிரிவு, 15(1) மற்றும் 29(2) பிரிவுகள் இருந்தபோதிலும், பட்டியல் சாதிகள் மற்றும் பழங்குடியினரின் முன்னேற்றத்திற்காக சிறப்பு ஏற்பாடுகளை செய்ய மாநிலத்திற்கு உதவுகிறது. உறுப்புரை 15(4) இன் வார்த்தைகள் பிரிவு 15(3) க்கு ஒத்ததாகும். விதி 15(3) ஆரம்பத்திலிருந்தே இருந்தது. பாலினத்தின் அடிப்படையில் (மற்றவற்றுடன்) பாகுபாடு காட்டாத கட்டளையை விதித்துள்ள பிரிவு 15(1) இருந்தபோதிலும், பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளுக்காக சிறப்பு ஏற்பாடுகளை இது செயல்படுத்துகிறது. இது ஒரு பாதுகாப்பு பாகுபாட்டின் முறையாக கருதப்பட்டது. இதே பாதுகாப்புப் பாகுபாடு, பிரிவு 15(4) மூலம் (மற்றவற்றில்) பட்டியல் சாதிகள் மற்றும் பழங்குடியினருக்கும் நீட்டிக்கப்பட்டது. இந்த கட்டுரைகளின் ஒருங்கிணைந்த செயல்பாட்டின் விளைவாக, பல்வேறு மாநிலங்கள் மற்றும் யூனியன் அரசாங்கத்தால் ஈடுசெய்யும் அல்லது பாதுகாப்பு பாகுபாட்டின் ஒரு வரிசை திட்டங்கள் பின்பற்றப்படுகின்றன

 

Since every such policy makes a departure from the equality norm, though in a permissible manner, for the benefit of the backward, it has to be designed and worked in a manner conducive to the ultimate building up of an egalitarian non-discriminating society. That is its final constitutional justification. Therefore, programmes and policies of compensatory discrimination under Article 15(4) have to be designed and pursued to achieve this ultimate national interest. At the same time, the programmes and policies cannot be unreasonable or arbitrary, nor can they be executed in a manner which undermines other vital public interests or the general good of all. All public policies, therefore, in this area have to be tested on the anvil of reasonableness and ultimate public good. In the case of Article 16(4) the Constitution-makers explicitly spelt out in Article 335 one such public good which cannot be sacrificed, namely, the necessity of maintaining efficiency in administration. Article 15(4) also must be used and policies under it framed in a reasonable manner consistently with the ultimate public interests.

அத்தகைய ஒவ்வொரு கொள்கையும் சமத்துவ நெறியில் இருந்து விலகிச் செல்வதால், அனுமதிக்கப்பட்ட முறையில் இருந்தாலும், பிற்படுத்தப்பட்டோர் நலனுக்காக, அது சமத்துவ பாகுபாடு இல்லாத சமூகத்தின் இறுதிக் கட்டமைப்பிற்கு உகந்த வகையில் வடிவமைக்கப்பட்டு செயல்பட வேண்டும். . அதுவே அதன் இறுதி அரசியலமைப்பு நியாயமாகும். எனவே, கட்டுரை 15(4) இன் கீழ் ஈடுசெய்யும் பாகுபாடுக்கான திட்டங்கள் மற்றும் கொள்கைகள் இந்த இறுதி தேசிய நலனை அடைய வடிவமைக்கப்பட்டு பின்பற்றப்பட வேண்டும். அதே நேரத்தில், திட்டங்கள் மற்றும் கொள்கைகள் நியாயமற்றதாகவோ அல்லது தன்னிச்சையாகவோ இருக்க முடியாது, மற்ற முக்கிய பொது நலன்களையோ அல்லது அனைவரின் பொது நலனையோ குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தும் வகையில் செயல்படுத்த முடியாது. எனவே, இந்த பகுதியில் உள்ள அனைத்து பொதுக் கொள்கைகளும் நியாயத்தன்மை மற்றும் இறுதி பொது நலன் ஆகியவற்றின் மீது சோதிக்கப்பட வேண்டும். சட்டப்பிரிவு 16(4) இன் விஷயத்தில், அரசியலமைப்பை உருவாக்குபவர்கள், சட்டப்பிரிவு 335 இல், தியாகம் செய்ய முடியாத ஒரு பொது நலனை, அதாவது நிர்வாகத்தில் திறமையைப் பேண வேண்டியதன் அவசியத்தை வெளிப்படையாகக் குறிப்பிட்டுள்ளனர். கட்டுரை 15(4) பயன்படுத்தப்பட வேண்டும் மற்றும் அதன் கீழ் உள்ள கொள்கைகள் இறுதி பொது நலன்களுக்கு ஏற்ப நியாயமான முறையில் வடிவமைக்கப்பட வேண்டும்

 

@  It has been held, in Govt. of A.P. v. P.B. Vijayakumar, (1995) 4 SCC 520, that:

@  இது அரசாங்கத்தில் நடைபெற்றது. A.P. v. P.B. விஜயகுமார், (1995) 4 SCC 520, அது:

 

What then is meant by “any special provision for women” in Article 15(3)? This “special provision”, which the State may make to improve women's participation in all activities under the supervision and control of the State can be in the form of either affirmative action or reservation.

அப்படியானால், பிரிவு 15(3) இல் "பெண்களுக்கான ஏதேனும் சிறப்பு ஏற்பாடு" என்றால் என்ன? அரசின் மேற்பார்வை மற்றும் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் உள்ள அனைத்து நடவடிக்கைகளிலும் பெண்களின் பங்களிப்பை மேம்படுத்த அரசு செய்யக்கூடிய இந்த "சிறப்பு ஏற்பாடு" உறுதியான நடவடிக்கை அல்லது இடஒதுக்கீடு வடிவில் இருக்கலாம்.  

 

@  In the Thomas case, it was held:

@  தாமஸ் வழக்கில், அது நடைபெற்றது:

 

The concept of equality of opportunity in matters of employment is wide enough to include within it compensatory measures to put the members of the Scheduled Castes and scheduled tribes on par with the members of other communities which would enable them to get their share of representation in public service. How can any member of the so-called forward communities complain of a compensatory measure made by the Government to ensure the members of Scheduled Castes and scheduled tribes their due share of representation in public services?

வேலைவாய்ப்பு விஷயங்களில் சமவாய்ப்பு என்ற கருத்தாக்கமானது, பட்டியல் சாதிகள் மற்றும் பட்டியலிடப்பட்ட பழங்குடியினரின் உறுப்பினர்களை மற்ற சமூகங்களின் உறுப்பினர்களுக்கு இணையாக வைப்பதற்கான இழப்பீட்டு நடவடிக்கைகளை உள்ளடக்கும் அளவுக்கு பரந்த அளவில் உள்ளதுபொது சேவை.பட்டியலிடப்பட்ட சாதிகள் மற்றும் பழங்குடியினருக்கு பொது சேவைகளில் பிரதிநிதித்துவத்தில் உரிய பங்களிப்பை உறுதி செய்வதற்காக அரசாங்கம் மேற்கொண்ட இழப்பீட்டு நடவடிக்கையை முன்னோடி சமூகங்கள் என்று அழைக்கப்படுபவர்கள் எப்படி புகார் செய்யலாம்

 

It is said that Article 16(4) specifically provides for reservation of posts in favour of Backward Classes which according to the decision of this Court would include the power of the State to make reservation at the stage of promotion also and therefore Article 16(1) cannot include within its compass the power to give any adventitious aids by legislation or otherwise to the Backward Classes which would derogate from strict numerical equality. If reservation is necessary either at the initial stage or at the stage of promotion or at both to ensure for the members of the Scheduled Castes and scheduled tribes equality of opportunity in the matter of employment, I see no reason why that is not permissible under Article 16(1) as that alone might put them on a parity with the forward communities in the matter of achieving the result which equality of opportunity would produce. Whether there is equality of opportunity can be gauged only by the equality attained in the result.

இந்த நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பின்படி பதவி உயர்வு நிலையிலும் இடஒதுக்கீடு செய்வதற்கான அரசின் அதிகாரத்தை உள்ளடக்கியதாக, சட்டப்பிரிவு 16(1) பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கு ஆதரவாக பதவிகளை இடஒதுக்கீடு செய்வதை சட்டப்பிரிவு 16(4) குறிப்பிடுகிறது. ) அதன் உள்ளே சேர்க்க முடியாதுகண்டிப்பான எண் சமத்துவத்தை இழிவுபடுத்தும் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கு சட்டம் அல்லது வேறுவிதமாக ஏதேனும் சாகச உதவிகளை வழங்குவதற்கான அதிகாரத்தை திசைகாட்டி. வேலைவாய்ப்பில் பட்டியலிடப்பட்ட சாதியினர் மற்றும் பட்டியலிடப்பட்ட பழங்குடியினருக்கு சமமான வாய்ப்பை உறுதி செய்ய ஆரம்ப நிலையிலோ அல்லது பதவி உயர்வு நிலையிலோ அல்லது இரண்டிலோ இட ஒதுக்கீடு அவசியமானால், அந்தச் சட்டப்பிரிவின் கீழ் அனுமதி இல்லை என்பதற்கான காரணத்தை நான் காணவில்லை. 16(1) என்று தனியாகவாய்ப்பின் சமத்துவத்தை உருவாக்கும் முடிவை அடையும் விஷயத்தில் அவர்களை முன்னோக்கி சமூகங்களுடன் சமமாக வைக்கலாம். வாய்ப்பின் சமத்துவம் உள்ளதா என்பதை அதன் விளைவாக அடையப்பட்ட சமத்துவத்தின் மூலம் மட்டுமே அளவிட முடியும்

Formal equality of opportunity simply enables people with more education and intelligence to capture all the posts and to win over the less fortunate in education and talent even when the competition is fair. Equality of result is the test of equality of opportunity.

முறையான சமவாய்ப்பு, அதிக கல்வி மற்றும் புத்திசாலித்தனம் உள்ளவர்கள் அனைத்து பதவிகளையும் கைப்பற்றி, போட்டி நியாயமானதாக இருந்தாலும், கல்வி மற்றும் திறமையில் குறைந்த அதிர்ஷ்டம் உள்ளவர்களை வெற்றி பெறச் செய்கிறது. முடிவின் சமத்துவம் என்பது வாய்ப்பின் சமத்துவத்தின் சோதனை

 

@  Article 17 of the Constitution abolishes the practice of untouchability. Practice of untouchability is an offense and anyone doing so is punishable by law. The Untouchability Offences Act of 1955 (renamed the Protection of Civil Rights Act in 1976) provided penalties for preventing a person from entering a place of worship or from taking water from a tank or well.

@  அரசியலமைப்பின் 17வது பிரிவு தீண்டாமையை ஒழிக்கிறது. தீண்டாமையைக் கடைப்பிடிப்பது ஒரு குற்றமாகும், அவ்வாறு செய்யும் எவரும் சட்டத்தால் தண்டிக்கப்படுவார்கள். 1955 ஆம் ஆண்டின் தீண்டாமைக் குற்றச் சட்டம் (1976 இல் குடிமை உரிமைகள் பாதுகாப்புச் சட்டம் என மறுபெயரிடப்பட்டது) ஒரு நபர் வழிபாட்டுத் தலத்திற்குள் நுழைவதைத் தடுப்பதற்காக அல்லது தொட்டி அல்லது கிணற்றில் இருந்து தண்ணீர் எடுப்பதைத் தடுப்பதற்காக தண்டனைகளை வழங்கியது

 

@  This is a self-operating Article, and read with Article 39(a)(ii), it becomes clear that untouchability has been abolished and its practice forbidden.

@  இது ஒரு சுயமாக செயல்படும் கட்டுரை, மற்றும் பிரிவு 39(a)(ii) உடன் படித்தால், தீண்டாமை ஒழிக்கப்பட்டு அதன் நடைமுறை தடை செய்யப்பட்டுள்ளது என்பது தெளிவாகிறது.

 

@  This Article is levelled more against private conduct, than against conduct of the State. The chances of the State promoting or supporting untouchability is rare.

@  இக்கட்டுரை அரசின் நடத்தைக்கு எதிரானதை விட, தனிப்பட்ட நடத்தைக்கு எதிரானது. தீண்டாமையை அரசு ஊக்குவிக்கும் அல்லது ஆதரிக்கும் வாய்ப்புகள் அரிது.